Kreta 2025, do 1 mei, Kreta

De nacht gaat met horten en stoten, dat harde bed wil nog niet wennen. Omdat ik 3 weken geleden bij het kijken naar het voetbal van HB over een hekje ben gesprongen (..) en derhalve (als een walrus) ter aarde ben gestort, is mijn linkerschouder gekneusd, en mijn ego gedeukt. Normaal herstel (van kneuzing) is ca. 2 weken, maar klaarblijkelijk levert mijn leeftijd een wat langere herstelperiode op. Ego herstel is afgerond. Halverwege de nacht dus veel last van mijn schouder, paracetamol en draaien… (jonge vent herstelt snel is steeds minder van toepassing).

Om 08.45 uur gaat P. eruit en dan direct naar de resort winkel om de bestelde broodjes op te halen. Trappenlopen. Ik sta om 09.00 uur voor ochtendtoilet. Dat gaat wat langzamer dan gepland.. Het ontbijt met broodjes, thee, koffie , jus en gekookt eitje is prima. Foto’s op laptop zetten en opzet voort blog maken. En lezen in ‘De blinde passagiers’ van Jan Brokken.

Het gezelschap verzamelt om 10.30 uur en direct op weg naar de prettige parkeerplaats vlakbij onze appartementen waar de Kia op ons wacht. PS. navigeert, de dames op de achterbank, ik achter het stuur en worstel weer een beetje met dat gedoe met een koppeling (de Stonic is van het systeem handgeschakeld, dat bestaat nog). Doel is, gisteravond gedurende onze gesprekken en avondeten al een begin mee gemaakt: autotochtje, koffie, kleedjes, uitgebreide lunch in Agia Galini (want daar hebben de Kreta experts gegeten en dat mag je niet missen en is heel mooi) en dan rustig terug. Een goed ingedeelde vakantiedag. Geen siësta gepland, het weer is rond de 14 graden, bewolkt met zeer lichte motregen (af en toe, nooit echte buien, het lijkt meer op buiswater): goed te doen, wel jammer dat het in Den Haag nu 26 ° C. is…

10.40 uur ontmeerd en aanvang autoreis: onderweg: fraaie omgeving, niet druk, weinig auto’s of mensen op straat, wel veel moois te zien. We zijn om 11.45 uur in Spili, magisch centrum van kleedjes, tasjes, vilt, antimakassartjes en kleine gordijnen (zo is ons verteld). Het dorp kent een ruime parkeerplaats, gelukkig nog geen hoogzomer-overbezetting, we lopen naar de vele winkeltjes en tentjes.

Eerst koffie, dat valt tegen, het druilerige weer dwingt naar binnen: terrassen buiten zijn koud en leeg, en binnen is het vaak vol. De schaars aanwezige, in regenjassen gehulde toeristen lopen een beetje verdoofd rond; normaal is het hier 35 graden, nu 13° en vochtig.. 

Een vol zaakje met Grieken heeft onze aandacht en als er wat volk naar buiten komt slaan we toe en bemachtigen een tafeltje. Capu en Americano.  Aan de bar rokende en raki drinkende lokale Kretenzen, vuige baard, beetje smoezig, type toeristwegkijker, maar deze heren zijn niet onvriendelijk. De gastvrouw ontvangt ons allervriendelijkst en als PS om koekje bij de koffie vraagt worden er direct amandelkoekjes gehaald waar 3 van ons onder de indruk zijn: amandel, lekker, knapperig en ik, na ‘je moet toch proeven’, niet verder kom dan ‘mwah’ en ‘smaakt naar karton’. 

StH en P. gaan op kleedjesjacht en willen de mannen (toch interieuradviseurs en antimakassar kleedjes experts ten top) niet mee. We mogen later aansluiten, anders staan we alleen maar opdringerig te kijken en afkeurend te fronzen en vervelend te doen. PS en ik nemen dus gelaten nog een 2e kopje koffie. Net als we denken aan kleedjes aansluiting komen de dames al weer terug, verguld met fel gekleurde tafelkleden en meer. Iedereen blij.

We verlaten Spili, op naar de Kia en op naar Agia Galini. Mooie route, rustig. In het havenplaatsje vinden we snel een plekje op de te kleine parkeerplaats van deze haven. Hier geen enkele twijfel over restaurantkeuze, er is voorwerk verricht en we zien de gerecenseerde etablissementen, waaronder de beste en meest  authentieke eetgelegenheid: Restaurant Panteon. 

Weinig toeristen, veel lokale (inschatting) eters: we krijgen een fraaie tafel toegewezen op het overdekte balkon met uitzicht over de haven. 

Kleine domper is de temperatuur: we eten met jas aan, het wil nog steeds niet lekker warm worden. Vriendelijk personeel. 

Op de menukaart staat duidelijk aangegeven wat verse vis is en welke vis uit de diepvries komt. De ober beveelt verse barracuda aan! Greek en Green Salad vooraf en wat dolmadakia’s met gehakt. Beetje tzatziki. 3 keer Baracuda en 1 keer grilled swordfish leveren een geweldige lunch. Geen huiswijn maar een flesje heerlijke lokale witte wijn. Feest. Veel. Van het restaurant toetje en raki cadeau, PS geniet.

Terug naar de auto en een fraaie route uitgezet door navigator Piet.

De afspraak is: als de navigator niets zegt rij je rechtdoor. Dat gaat maar één keer mis als ik zie dat Piet wel erg diep voorover gebogen op de navigatie telefoon gebogen zit: ogen dicht: de raki slaat toe. Gelukkig zijn er niet veel splitsingen of afslagen, de Kia snort verder.

Gelukkig zien we kans om nog even bij de Patsos Gorge te stoppen en te genieten van dit fraaie natuurgeweld. We vervolgen de alternatieve route, steeds wat meer miezer regen, nog steeds weinig verkeer. 

Wel treffen we nog een boom midden in de weg. Weliswaar aangekondigd en ook op Google maps aangegeven, maar ook vreemd. Iets van een Tripadvisor attractie of soort Curaçaose tourist lokker, alhoewel er hier in de verste verte geen verkeer auto of toerist is te zien..

We zijn om 17.05 uur op de vertrouwde parkeerplaats. Effe bijkomen en zitten, ik kijk op advies van PS naar de voetbaltopper Inter- Barcelona die gisteravond is gespeeld op Ziggo Go.

We gaan nog even naar het topappartement van PS en StH voor een glaasje wit en een boterham, eigenlijk heeft niemand behoefte aan avondeten. Kletsen en lachen. We zien zwaluwen.

Rond 22.30 uur gaat het licht uit.

Greek salad en gegrilde vis adept Dirk