Kreta 2025, di 29 apr, Den Haag - Schiphol - Kreta

We zijn uitgenodigd door onze vrienden PS en StH om mee te gaan op vakantie naar Kreta!

PS en StH zijn tegenwoordig woonachtig in Oosterhesselen (Drenthe), een plek waar voor mij als Randstedeling eigenlijk al een soort continue vakantiegevoel heerst: bij alle bezoeken is het altijd erg vriendelijk en rustig (behalve die oudjaarsavond met dat carbid schieten uit melkbussen) dus vakantie op Kreta klinkt avontuurlijk!

Mede reden is het abonnement dat PS en StH hebben op Hapimag.

Hapimag is een in 1963 opgerichte Zwitserse organisatie die als concept aangeeft op haar webpagina: Deelnemen, relaxen, beleven. Delen is duurzaam: Wij zijn een sharing community voor vakantiewoningen. Samen delen we verschillende vakantieresorts op geliefde bestemmingen in Europa – aan de zee, in de bergen of in de stad. Waarom? Omdat wij ontspannen en verantwoord op vakantie willen gaan.

Dat komt een beetje vaag over, maar als je een aandeel (of aandelen) hebt aangeschaft kun je met je jaarlijkse bijdrage punten sparen om daarna op één van de vele resorts te deelnemen, relaxen en beleven. Kwaliteit, uitrusting en uniformiteit van de resorts is goed geregeld!

Er waren punten over dus een uitstap naar Kreta was het gevolg en P. en ik gaan mee.

We rijden van Den Haag naar Hoofddorp en worden daarna door onze HB afgezet op Schiphol. We vliegen met Transavia, dus de afgelopen weken zijn we bestookt met mails over de ongekende mogelijkheden van deze vliegmaatschappij. Ik heb als wachtwoord voor dit Transavia (een verplichte App is onontkoombaar) gekozen voor 123-Oplichters! Dat geeft een beetje aan hoe het systeem werkt. Je kan voor 87,50 € heen en weer vliegen naar Heraklion, maar als je een stoel wilt, of op de vlucht wilt ademen moet je extra betalen. Handbagage? Ok, maar niet groter dan een damestasje, een reiskoffertje is al fors bijbetalen. Koffer: tuurlijk, kost meer dan de vliegreis. Wel tot 15 kg, voor koffers van 15 kg tot 20 kg zijn de kosten weer hoger. Stoel reserveren: extra. Flesje Spa aan boord: 5,00€. Broodje: 7,50€. Uitstappen via de achterdeur: alleen voor priority leden…

Afijn de strekking is helder. Ik heb jaren in de luchtvaartwereld mogen werken, en weet dat de winstmarges van veel luchtvaartmaatschappijen laag zijn, maar dit geneuzel is uitermate irritant.

We moeten van Transavia 3 uur van te voren op Schiphol aanwezig zijn. Vroeger gold dat alleen voor intercontinentale vluchten naar hele verre oorden, maar te laat arriveren van Europese reizigers moet zoveel mogelijk voorkomen worden. En er moet toch ook wat klandizie zijn voor de Schiphol restaurants en winkeltjes.

We zijn om 13.45 uur bij incheck balie 3 en PS en StH, die naar de luchthaven treinen, arriveren iets na ons. We zijn m.b.v. die TransaviaApp al ingecheckt en hoeven alleen de koffers in te leveren. Dat moet je wel zelf doen, vriendelijk glimlachende groen geklede Transavia grondstewardessen zijn wegbezuinigd. Gelukkig gaat het, als je je koffer tenminste in de juiste positie neerlegt/zet in de automaat, redelijk vlot.

Door naar de douane en handbagage controle. Flinke rij, maar omdat wij van bijna alle Transavia opties gebruik hebben gemaakt mogen we via de Priority Lane. Kort rijtje. Je laptop wel of niet uit de rugzak, horloge af, riem los of inleveren, zakdoek in je broekzak: al deze regels wisselen per keer dat ik Schiphol bezoek en zijn gelukkig op alle vliegvelden verschillend. De scan gaat vlot, alleen de rugzak van PS komt via de “nog een keer controleren band”. De veiligheidsbeambten (ik geef toe een niet te benijden baan), kijken niet echt geïnteresseerd naar de bagage. Van enig overleg tussen de scanner (die dus heel de tijd naar dat scherm kijkt) en deze tascontroleur is geen sprake. Gelukkig mag ook PS door.

We lopen richting C-pier en ik schaf een Sudoku puzzelboek en een reisgidsje van Kreta aan. Wat geld pinnen. Koffie en een croissant in een van de overbezette cafetaria.

We bespreken de verwachtingen en plannen voor de komende week. Kernwoorden zijn toch wel: rust, genieten en lekker eten. Ook wandelen wordt genoemd, maar mijn knieën zijn de laatste tijd wat onwillig (naar ik aanneem een vreemde combinatie van leeftijd en gewicht..), dus ik geef aan dat dorp-slenteren zeker tot de mogelijkheden hoort, maar dat ik ga passen bij kloven, gorges en rots wandelingen met veel hoogtemeters. Gaat goed komen!!

Bij Charlie 18, onze gate voor vertrek, waar we rond 15.15 uur arriveren, is het een drukte van belang. Niemand die niet op een mobieltje kijkt en de eerste mensen staan al in een rij..

Wij, de Priority genieters, kunnen vlot doorlopen naar het vliegtuig, een Airbus 321. Stoelen 32 D en 32 E zijn de onze en aan de raamzijde komt later een wat schuchtere, stille , kleine Griek (duidelijk geen Priority genieter: klein tasje op de grond onder de stoel voor hem) die gedurende de gehele vlucht niet beweegt, eet of praat.

1 Sudoku mislukt, wat door het gangpad rennende kinderen, 1 Sudoku lukt, muziek luisteren op earbuds, wat blèrende ouders die kinderen in toom proberen te houden, een lekker duur broodje, 1 keer naar het vliegtuig toilet: de vlucht van 3 uur en 20 minuten verloopt vlot. (Het toilet op deze Airbus is van overigens van ongekend kleine afmetingen, ik kom nog net niet klem te zitten tussen wand en wastafel, maar de deur sluiten na binnenkomst vergt een flink acrobatisch vermogen)

We maken een harde landing (wind? Airbus? Piloot?) om 20.10, dat is 21.10 uur lokaal en er wordt door de vakantiegangers enthousiast geklapt na deze landing. Een fenomeen waarvan ik dacht dat het al verboden was of vermeden werd, maar waarschijnlijk een voorwaarde is van de Transavia-APP die wij niet hadden gezien.

PS gaat meteen door naar de aankomsthal om bij de balie van het huurautobedrijf de drukte voor te zijn. StH, P. en ik hoeven gelukkig niet al te lang te wachten op de koffers en volgen al snel.

PS appt dat hij al bij de Herz auto uitgave is gearriveerd en wij verlaten de luchthaventerminal. Het is fris. Donker. Hele licht motregen, ik schat 15 graden. Jas aan.

De huurauto is een Kia Stonic. Voor autoliefhebbers (ik) een soort mislukt project met wielen, voor de overige drie een prettig vervoermiddel, want dat is wat een auto moet zijn. Afijn, op dat auto gebeuren kom ik nog terug.

De 3 koffers en wat rugzakken passen net, de achterruit is van binnenuit niet meer zichtbaar…

Door onze vrienden K en T en S, alle drie ervaren Kreta reizigers en kenners van zowel de natuur, de cultuur, de mensen, alle restaurants in het zuiden van Kreta (inclusief de gerechten) én van het verkeer, zijn we gewaarschuwd om zeker niet in het donker helemaal naar Plakias te rijden. Het eerste deel snelweg aan de noordzijde van Kreta is nog te doen, maar van Rethymnon naar het zuiden is een helletocht. Slechte verlichting, het is aardedonker, niet aangegeven bochten, kuilen als kraters (of zelfs grotten) in het brokkelige asfalt, overstekende dieren, dronken bestuurders, losgeslagen brommers en meer staan ons te wachten. Neem een hotelletje bij de luchthaven is het advies.

PS is een doorgewinterde en ervaren chauffeur en op mijn vraag of dit allemaal geen probleem is, werd, naast een meewarige blik, niet veel meer aangegeven dan dat het altijd meevalt en “we gaan”.

Goed gemutst gaan we op weg, de eerste keuze bij het verlaten van de Herz Rental Car Parking: hier links of rechts? blijkt dat links de goede gok is en al snel toeren we op de snelweg. Nou ja snelweg, de max snelheid wisselt per kilometer, is soms aangegeven, vaker niet. Goed te doen, geen snelle inhalers, meer ergernis over een voorganger (waarschijnlijk ook een net gearriveerde gast [Jean] met huurauto) die wel erg langzaam gaat en precies 50km/u rijdt als dat moet en die door de bochten kruipt. 1e deel dus succesvol en ook het tweede gedeelte doet de hartslag niet verhogen. Het is weliswaar donker, maar de weg is prima, er is weinig tot geen verkeer, de TomTom, Google maps en iPhone navigatie werken vlekkeloos. Veel klimmen en veel bochten doen chauffeur PS en navigator Dirk meer genieten dan vrees inboezemen. En als extra luxe blijkt de Stonic te zijn uitgerust met extra LED / Halogeen straalverlichting die in bochten aangaat en ook de blinde hoeken en bochten, als een Duits zoeklicht, fel verlicht.

We arriveren bij het Hapimag Resort Damnoni om 23.30 uur.
De receptionist is een vooroordeel bevestigende Zorba de Griek inclusief baard en buikje. De Kretenze Lex Goudsmit. Charmant , vriendelijk en er zijn nooit problemen. PS is overigens wel de eerste van alle gasten die hem heeft verteld dat de weg hier naar toe vanaf het vliegveld best wel goed is…

We krijgen 2 appartementen in hetzelfde gebouw. Dat is een flink eind van de receptie verwijderd, maar Zorba brengt ons, inclusief bagage,  met een golfkarretje tot de voordeur.

We genieten van een welverdiend biertje, een glaasje wit en vers water: Hapimag weet goed wat nieuwe arrivés nodig hebben.
Het bed is hard, we gaan om 01.30 uur slapen.