UK Roadtrip 2025, di 17 jun, Midsomer Norton – Kidderminster

17 juni: Via Bourton-on-the-Water (het Venetië van de Cotswolds) en Warwick Castle naar Kidderminster

We volgen vandaag het roadboek helemaal met een kleine toevoeging: koffie in Cirencester!

Vandaag flink wat kilometers voor de boeg, Google geeft aan dat het in 3 uur en 22 minuten kan, maar dat lukt alleen als er geen andere verkeer is, de wegen voor ons vertrek worden verbreed en het aantal rotondes wordt gehalveerd..

Reisdag!

Het ontbijt van 08.30 uur heeft een andere personeelsbezetting dan gisteren. De aandoenlijke jongeman is vervangen door een robuuste roodharige studente, die volgens ons óók voor de eerste keer cappuccino maakt, maar niet navraagt hoe dat smaakt. Ons oordeel zou weliswaar mild zijn geweest, maar ook zeker to-the-point: het smaakt naar gekookte melk, alsof de koffie vergeten is… Afijn, vers fruit en een lekker eitje spek doet alle leed vergeten.

We zijn om 09.30 uur op weg, ik stuur de Graf Spee en F navigeert. Zo rond 10.30 - 11.00 uur begint P geheid aan te geven dat het tijd is voor een koffie pauze, daar is vanochtend al rekening mee gehouden en het oog van de bijrijder is gevallen op het plaatsje Cirencester. (P. heeft later op het terras nagevraagd hoe je dat nou uitspreekt, want het is net zo ingewikkeld als  Worcestershire saus en het is:  Tsjarentjestur)

Korte wandeling: lieflijk dorp met grote kerk (the Parish Church St. John Baptist Cirencester) en een leuke centrum straat. Opvallend is de hoge rollatordichtheid, het aantal mannen met klittenbandsandalen en de informele kleding (veel korte broeken, vage blouses van nylon en vormloze jurken: omdat het lekker warm is?).

We vervolgen onze route en parkeren om 13.00 uur de vierwieler op een grote Parkeerplaats net voorbij Bourton-on-the-Water. Dit dorp wordt op internet, alle sociale media, reisgidsen, lokale informatiekantoren en meer aangeprezen als het “het Venetië van Cotswolds”.

Dit, waarde lezer, is wat overdreven. Niet een beetje, maar schromelijk. Er zijn weliswaar bruggen en er is water, maar dat behelst toch niet meer dan een ondiepe sloot (ik schat 40 cm), met 6 kleine en smalle bruggetjes waar een kano (met plat liggende peddelaar) niet onderdoor kan…

Een toeristen lokker dus, die informatie, maar dat werkt goed. Veel zomergasten en groene omgeving. We wandelen langs sloot, verbazen ons over de vele toeristen en zien inderdaad 3 fraaie huizen, maar toch voornamelijk ijskramen, restaurants en winkeltjes met werkelijk niets van enige waarde. Souvenirs. Het lukt wel een goede lunch te scoren bij The Rose tree: vriendelijk personeel en prima Caesar Salad. Tijdens de lunch en op de terugweg valt hoeveelheid, gedrag van en gedoe van/met honden op. Daarover later.

De derde tussenstop / attractie is het Warwick Castle, waar we na wat rondrijden en zoeken om 15.30 op de parkeerplaats arriveren. 

Vol goede moed, maar direct teleurgesteld door de toegangsprijs. 30,00 Engels Ponden per persoon is toch wat veel voor een bezoekje van een uur. Blijkt dat het kasteel niet in handen is van rijk, provincie of gemeente, maar van een privé maatschappij of holding die uiteraard wat meer dan gemiddelde winst moet maken. 

We passen. Foto door het hek van een toren, bezoekje aan WC en giftshop zijn de acties die we nemen. Nog even een korte wandeling om van afstand dan toch nog wat van dit kasteel te fotograferen, maar stand van de zon, slechte weg en zin gooien ook hier wat roet in het eten. 

Forget that Castle: we gaan door naar onze eindbestemming Kidderminster.

We drinken een biertje en fris in de pub The Swan, op korte afstand van het hotel. 

Weinig gasten, TV op voetbal, toch genieten van buitenstaand publiek (wat kunnen die Engelsen er toch geweldig uitzien) en drankjes. 

Hier ook wat pubfood eten was het oorspronkelijke plan, maar we kunnen ons niet voorstellen dat er in deze pub ergens een kok aanwezig is die staat te springen om verse ingrediënten om te zetten in een voortreffelijk maaltijd ( we vrezen microwave toestanden), dus gaan we na de drankjes naar restaurant Tappeto Lounge ook al dicht bij het hotel. Een goede keus! 

Veel jonge mensen, een uitdagende menu kaart en een erg leuk interieur. We eten nasi goreng, thaise curry en een kip-avocado burger. Met biertje en glaasje wit. Flat white toe. Topdiner!!

Rond 20.30 zijn we terug in het hotel, tijd om te relaxen!

Nog even over die honden:

De honddichtheid in Bourton-on-the-Water is hoog, we schatten 1 op 2 (d.w.z. 1 hond per 2 aanwezige personen. Ter vergelijk in het UK is dit 1 op 7, in Nederland 1 op 10).

Honden in de rivier / sloot, honden gedragen en voortgesleept, honden die blaffen en keffen en janken, meer muilkorf dan in Nederland. Het Dorp is hond vriendelijk, zoveel is wel duidelijk: alle restaurants en winkels en meer noemen Dog friendly, Dogs welcome, we love Dogs. Er is zelfs een zaak die ijs verkoopt die een speciale aanbieding hondenijs heeft..

En dat allemaal met die blik van dat dit hoort en dit is geweldig.

Ik zie hondenbezitters praten, hard praten, licht schreeuwen (no, no) en commando's geven (sit) en niks werkt. Chaos. Dogs rule!

Wadend door het ondiepe water en eenmaal aan de kant lekker droog schudden, alle omstanders nat.. vrolijk kijkende, trotse hondenbezitters. De tolerantie voor niet hondenfans is nul. De verzadigingsfactor hoeveel hond kan een mens hebben is bij mij al over de 100% gegaan: dat resulteert in met een scheef oog kijken naar honden (die kunnen er ook niet veel aan doen) en zo boos/afkeurend/schamper/moet-dat-nou kijken naar die hondenbezitters.

Wordt vast nog een keer vervolgd…

Roadtrip en nasi goreng genieter Dirk