Een echte reis- en laatste roadtrip dag.

Alles voorbereid: Top organisator F heeft al alle mogelijkheden van Uber, taxi en ander openbaar vervoer onderzocht en doorgrond.

Onze Karel Doorman is gisteravond al opgehaald door een werknemer van het verhuurbedrijf van deze 4 x 4 mastodonten. Zelfde man als bij het in gebruik nemen van onze bolide, aardige kerel (met een uitgesproken mening over Manchester [niet echt positief]), vriendelijk en zelfs nog positief na gister 6 uur in de trein te hebben gezeten (spoorweg ongelukje)!

De vertrektijd van de KLM 1032 in het achterhoofd, een reistijd met Uber naar de luchthaven (minimaal 30 minuten, maar bij filevorming kan dat wel een uur worden), de ontbijttijd, de WC tijd na het ontbijt, de barometrische druk en weerverwachting, de kans op mogelijke aanslagen, de aanlooptijd van een Uber (we hebben wel een XL model nodig met 4 personen met bagage, een Toyota Prius valt buiten onze categorie / eis) zijn allemaal facetten die de organisatie leiding ( F en P, maar voornamelijk F) heeft doen bepalen dat we om 06.50 uur moeten ontbijten! 

Iedereen akkoord! 

Een wat simpeler berekening leert trouwens dat dit gezelschap liever wat te vroeg op de luchthaven is dan te laat en dan is de inschatting rond 7 uur...

 

Alles zit mee: ontbijt goed (een kleine groep Chinezen [waarbij onze Chinese ontbijt buurman als een Rus in Turkije etenswaren en drank aan het inslaan is] lijkt wat roet in het eten te gooien, maar ons voorkomen en handelen zorgt er voor dat we ongestoord kunnen eten) en lekker.

10 minuten na het ontbijt alweer beneden bij de receptie, sleutel (kaart) ingeleverd en wachten op de door F bestelde Uber. Een XL, een Vito met meer dan genoeg ruimte voor bagage en de minigruppe.

Rit van 40 minuten: de chauffeur heeft diverse “binnendoor” wegen als leidraad en marcheert in een tempo dat Max Verstapen doet verbleken. Scherpe bochten, onverwachte afslagen links en rechts, we zijn de hele rit door niemand ingehaald..

We zijn om 08.15 uur bij Terminal 2 en bedanken onze Jackie Stewart.

De tijd past precies in het door F opgezette schema.

Het afgeven van de bagage gaat ongekend snel. Bij incheckbalie A3 zeker 5 balies waar niemand wacht of in een rij staat: kom maar hier met die koffers. 5 minuten..

Nu volgt de paspoort en douane controle. Altijd een luchthaven bezigheid waar de tijdsbepaling ingewikkeld is. Voldoende personeel , piek tijd, falende scan apparatuur, niet voldoende balies; afijn een ongekend aantal niet in te schatten tijdsfactoren.

Alles zit mee: paspoort direct ok bij de automaat, een surplus aan balies met handbagage controle faciliteiten, vriendelijk en ruim voorradig douane personeel loodst ons met helder instructies (riem af, schoenen aan, zakken leeg) door de poortjes.

We zijn om 08.30 uur binnen en klaar voor vertrek!

Hangen, wachten, zitten en mensjes kijken is het motto voor de komende 2 uur..

Wandelen naar Gate A3 (ik heb geen stappenteller, maar Manchester heeft dringend roltrappen en tapis-roulants nodig, ik schat zeker 6000 stappen..) en kunnen vlot inschepen.

Nieuwe Airbus 321, KLM, vriendelijke stewardessen, vieze kokosmakroon koek en kopje thee.

We landen, ondanks een 15 minuten vertraging van de vertrek tijd, op schema tijd op baan 18R. De polderbaan. Dan is het nog een flink eind taxiën naar pier D54. Deze pier is hemelsbreed het verst verwijderd van de bagage band. Ik schat ook hier 6000 stappen.

 

We nemen afscheid van F en C. Dank en fijn en goed en goede zorgen!

F en C worden opgevangen door zoon S. Luxe.

 

Onze vriend K is zo vriendelijk ons op Schiphol op te halen en thuis af te zetten, ook luxe, we zijn om 16.00 weer thuis in de Willemstraat.

 

 

Roadtrip genieter Dirk

Goed geslapen!

Goed ontbijt met fruit en yoghurt en vleeswaren en kaas en eigenlijk alles!

 

Het voornemen voor onze laatste vakantie- roadtrip dag was kort Manchester bezoeken, veel rust en veel niks en kalm aan.

Na het ontbijt dus niet direct op weg, maar om  pas 10.00 uur aan de slag. Er waren door de reisleiding diverse mogelijkheden geopperd die direct werden geaccepteerd (dat kan ook niet anders want ik had nog wel gekeken, maar verder dan Old Trafford stadion bezoek was ik niet gekomen. Aangezien we op ons USA Roadtrip van 2023, op mijn aandringen, al een keer naar een sportstadion zijn geweest (in Greenbay USA, thuisbasis van de Greenbay Packers) leek het veiliger niet nog een keer een stadion aan te raden..)

 

De verplichte attracties voor vandaag:

1.    John Rylands Library

https://en.wikipedia.org/wiki/John_Rylands_Research_Institute_and_Library

 

2.    Machester Museum

https://en.wikipedia.org/wiki/Manchester_Museum

 

3.    Manchester Art Gallery

https://manchesterartgallery.org/

 

Kort overleg leverde dat vervoer per tram mogelijk was, maar dat het gebruik van een Uber hier in Manchester heel goed te doen is, snel en zeer voordelig.

Uiteraard zijn de eveneens verplichte onderdelen koffie in deze dagbesteding opgenomen.

Idee was ook wat laat te lunchen dan kunnen we in de avond volstaan met wat chips, evt. broodje, fris en een biertje.

 

Samengevat: hotel-ontbijt - uber - koffie - bibliotheek - uber - museum - uber - kunst - uber - luch - broodje halen - uber - hotel.

Geweldige dag!! Goed weer, vlot transport, veel foto’s, lekker eten, goede afsluiting.

Hier onze dag in foto’s.

 

 

 

Manchester niet echt leren kennen Dirk

Vandaag wederom een reis- verplaatsdag naar eindbestemming Manchester.

 

We komen een soort van gebroken aan bij de ontbijtgelegenheid. Moe, want alle vier slecht geslapen: een bed van 130 breed is toch een balanceer act die op onze weliswaar niet écht bejaarde, maar dan toch wel gevorderde leeftijd, parten speelt. Voeg daar aan toe slechte kussens, koerende duiven, benauwd kamertje met behang op het plafond dat loslaat, een tenenkrommend kleine badkamer met teveel naar bloemetjes ruikende shampoo en van die iele handdoeken en U, waarde lezer begrijpt dat we ietwat duf en moe voor het ontbijtritueel aantreden.

Dat aantreden was ook een verassing voor de eigenaresse, die net alle tafels had afgeruimd en klaarblijkelijk vergeten was dat wij hier ook hadden overnacht.

Koffie (filter) stond al een uurtje of wat op het warmhoudplaatjes, de jus d’orange smaakte naar zoet water, de thee te sterk, klein lichtpuntje waren de inderhaast geprepareerde eitjes (écht in veel zonnebloemolie gebakken of beter gefrituurd) en een in de magnetron opgewarmde wafel met veel stroop. Te vette toast.

Samengevat: een matige start van deze dag.

Vandaag een reis- verplaatsdag.

 

We naderen het einde van onze Roadtrip en Manchester en naar huis vliegen speelt een steeds belangrijker rol in gedachten en conversatie. Maar zover is het nog niet!

De directe route van York naar het Sherwood Forest (onze bestemming) is niet meer dan 2 uur en een beetje met de Bolide en daarom heeft F, één van de, zo niet dé, hoofdreisleiders een aantal fraaie tussenstops gepland. Niet in de categorie van bekend kasteel, of geweldig uitzichtpunt of een literatuur museum, nee tussenstops die iedereen mist, maar zeker de moeite waard zijn. Apart. Out of the box. Bijzonder. Er zijn natuurlijk ook gegadigden die deze attracties niet waarderen of begrijpen, maar wij zijn, zeker na de ervaringen van de USA roadtrip in 2023, waar we ook veel tussenstops hebben gemaakt die buiten de gebaande paden liggen (denk aan het Idaho Potato Museum, de talloze Muffler Men, het Sauerkraut museum: geen druk bezochte uitspattingen, maar zeker de moeite waard) ervan overtuigd dat het speurwerk van F onverwachte hoogtepunten oplevert.

Dat is vandaag waargemaakt!

We gaan, na ontbijten (goed!) en het kort wachten op de Hindenburg (valet parking) vol goede moed om 09.35 uur op weg.

 

Als eerste een bezoek aan een graafmachine. Dat doet het geheel ernstig tekort, we hebben het hier over de Walking Dragline, in 1947 uit de USA overgekomen en in 1948 in gebruik genomen gigantische machine die gebruikt is in de mijnbouw nabij Leeds en in de jaren 50 en 60 veel werk heeft verzet. Details vind U op www.walkingdragline.org.

 

Door naar een Warhorse: een kleinschalig project langs een provinciale weg, waar iedereen dit hoogtepunt zonder te kijken rechts laat liggen. Wij niet. Even fout parkeren en direct naar het kunstwerk om te genieten en foto’s te maken.

 

Om de eerste indrukken te verwerken een korte koffie pauze bij Notcutts Victoria. Geen gewone koffietent maar een grote winkel vol met planten, tuin gereedschap en – benodigdheden, kleding en zaadjes voor plantjes en plastic modelvliegtuigjes. Een breed opgezet project met ook een restaurant / koffie afdeling (eigenlijk een beetje zoals dat restaurant van Ikea) waar de lokale, voornamelijk bejaarden, genieten van rust en thee. Wij koffie.

 

Steel Henge nabij het Riverside Nature Park is de volgende korte tussenstop. Apart, vreemd en totaal overbodig en daarmee perfect passend in onze serie!

 

De Looping Boat (nabij de Ikea in Sheffield) krijgt een kort bezoek, daar waar de website van dit fenomeen toch aangeeft dat dit een niet te missen expositie is,

https://canalrivertrust.org.uk/things-to-do/arts-and-culture-on-the-waterways/the-looping-boat

Vreemd.

 

Hoogtepunt voor mij is een flitsbezoek aan The Snail. Midden in een nette woonwijk, op een grasveld, mede gevuld met kinderklimrekken en wipkippen, staat een apart zeg maar Beeldhouwwerk.: This enormous spiral sculpture looks strangely out of place on the edge of a housing development.

https://www.atlasobscura.com/places/chesterfield-snail

 We maken foto’s en ook een inschatting van het aantal niet Engelse toeristen dat een omweg maakt om dit te zien (of zelfs als bestemming heeft gekozen..) Deze inschatting levert verrassende getallen, maar daarover later meer..

 

Voldaan en verzadigd van zoveel attracties en bijzonderheden besluiten we te eten (ook in Chesterfield, half uurtje rijden vanaf de slak) bij Nando’s. Een waarschijnlijk Amerikaans keten die gespecialiseerd is fast food. Teleurstelling. Beetje vet (alhoewel de bestelde salades prima smaken), vreemde ambiance en amper eters. Zeg maar een 6 min.

Om 14.45 uur zijn we weer op weg en we bereiken ons Hotel. The Forest Lodge te Edwinstowe om 15.30 uur. De 4 sterren die dit hotel zijn toebedeeld is zeker reden tot nader onderzoek. Zeer kleine, onbereikbare kamers met een bed van 130 cm breed (en weinig ruimte eromheen..) geen stoel of tafel (past niet) en een badkamer van 1 bij 2 meter. Geen geklaag, we ondergaan deze behuizing als doorgewinterde hotelgangers, maar meer dan een klein sterretje is het niet.. 1 nachtje maar.

 

Een bezoek aan de échte boom van Robin Hood ( daar blijken er meer van te zijn) in het Nottingham Forest is een must. D.w.z., ik sla deze wandeling over, de verzadigingsgraad van het aantal attractie op één dag is bij mij al lang over de 100%, rust heb ik nodig..

Ik zie de foto van de wandelaars en ben niet echt onder de indruk, maar vind het wel jammer dat ik de cricket wedstrijd door meisjes gespeeld, die op de wandelterugtocht te zien was heb gemist (daar hebben ze geen foto’s van gemaakt..)

 

Dineren in het hotel doen we niet, we eten aan de overkant bij The Royal Oak. Prima pub en prima eten, we nuttigen veel sla en licht verteerbare zaken, drie weken Engels eten eist zijn tol…

 

Er is een TV op onze kamer, maar die is met zo groot als de Tablet van P. dus dat laten we voor wat het is Vroeg slapen, morgen naar Manchester!

 

 

Van alle sidesteps en attractie genietende Dirk

Deze dag is ruwweg in 6 hoofdstukken in te delen:

1.    Ontbijt

2.    Verkennen van York te voet

3.    Verkennen van York met bus

4.    Lunch

5.    Middagrust

6.    Diner

 

Dat gaat deze keer het beste met foto’s, anders wordt het te veel een “en toen” verhaal.

Opmerkelijke zaken en anekdotes:

·      Ontbijt perfect, mét vleeswaren, kaas, vers fruit en verse gebakken eitjes.

·      Wandelen in de ochtend met wat miezerregen. Kleding van onze groep bleek divers: 3 keer met aan Engeland aangepast gedrag (lange broek, regenjack, capuchon) en F die meende, waarschijnlijk op basis van verkeerd geïnterpreteerde weerberichten, dat een korte broek, shirt met lange mouwen en klein parapluutje wel zou volstaan. Optimist?

·      Er zijn veel mensen op de been op een wat druilerige maandagochtend.

·      Het centrum van York is echt fraai, met zeer veel mooie, goed onderhouden, oude gebouwen.

·      De toegang tot de York Minster ( https://yorkminster.org/ ) bedraagt 20,00 £ per persoon, dat is bij de huidige wisselkoers voor 4:  93,56 €. Ik ben onbekend met het Anglicaanse geloof (niet meer bekend dan de bekende schandalen net zoals bij alle geloven), maar dat is wel erg fors geprijsd voor een bezoekje aan deze, overigens van buiten fraaie, en grote ( het is de tweede grootste gotische kathedraal van Noord-Europa, na de Dom van Keulen) domkerk.

·      Fraaie hoeden winkel.

·      York centrum is goed beloopbaar, zelfs voor een anti-wandelaar.

·      De slagerswinkels die ik heb gezien zijn echt gewéldig!

·      De Shambles ( https://en.wikipedia.org/wiki/The_Shambles ) is een fraai historische straat, vandaag was er een aangrenzende markt. Deze markt bevat uitsluitend meuk. Echt niéts van belang of waarde..

·      We hebben geruime tijd in een zeer oud pand (anno 1434), dat naast heel veel Kerstspullen (het is 23 juni..) en koekoeksklokken (en waarschijnlijk ook Lederhosen) verkoopt, rondgelopen. (dwz minus ik). Verbazingwekkend.

·      Koffie bij Costa Coffe: de Hot coco nu in formaat small, dat is niet veel meer dan een halve liter..

·      De hop on hop off bus Maatschappij wedstrijd is in York in volle gang. De stad kent de Blauwe bussen van de Golden Tours en de door ons gekozen Rode bus van York Sightseeing. (wij hebben puur op financiële gronden voor rood gekozen en zijn onpartijdig in de wedstrijd). Bij onze opstap halte (vlak bij Hotel!) een rood geklede man met rode folders en rode balie en, U begrijpt het, een tegenstander met alles in het blauw. Frappant is dat ik bij zeker 4 stops van onze bus ditzelfde tafereel waarnam: een blauwe en een rode verkoper.. Of de routes ook precies hetzelfde zijn is mij niet bekend.

·      F heeft voor de busrit gauw een jasje gehaald in het hotel. Wel zijn korte broek gehandhaafd, wat natuurlijk ná de busrit een vrij lange knie verwarm periode betekende..

·      De spreker op onze bus was van het type veel jaartallen, veel Georgian period, Roman- , Victorian-. Op een wat monotone toon: om alle facetten van zijn uitleg voor hop on/off buspassagiers te doorgronden vergt nader onderzoek.

·      Bij het station van York was het fris.

·      We zijn langs de York Racecourse gereden: een immens grasveld met witte afzettingen voor de paardenraces ( https://en.wikipedia.org/wiki/York_Racecourse ) Vandaag vrij kaal, geen race (of een optreden, want die worden hier ook gehouden) maar wel een opvallende melding dat er op het terrein niet mag worden gegolfd! (kan alleen in Engeland)

·      Lunch bij The Shambles corner. De gepresenteerde Caesar Salad bestond uit sla, 3 tomaatjes, minimale dressing, 5 stukjes geroosterde kip en een surplus aan matige croutons. Jammer.

·      Ik vind een hotel met bureau erg prettig, dat betekent goede blogmogelijkheden, vermindert wel de middagrust, dat bloggen..

·      Voor het diner zijn we naar de nabij het hotel gelegen Pairings Wine Bar ( https://pairings.co.uk/ ) geweest. Een goede actie. We genieten van heerlijke tapas, rilette, olijven, kaas (van zachte geit tot stevige Engelse blauw) tapenade, toast, olijfolie, chutney’s en meer. Prima sfeer, gezellig kletsen. Soort van 32 jaar getrouwd!!

 

 

 

Van York nagenietende Dirk

 

Verplaatsdag.

We rijden van Windemere Manor Hotel (Cumbria) naar het Hilton York Hotel (North Yorkshire).

Niet direct, want dat is veel saaie snelweg, maar via de flank van het Lake District en dan naar het oost-zuid-oosten door het Yorkshire Dales National Park naar York.

 

De Lavazzo koffie machine reparateur is ’s nachts langs geweest bij ons Manor Hotel om de apparatuur weer werkend te krijgen. Dat is gelukt. Hij/zij heeft echter verzuimd de fijnere afstelling van het koffie doseer systeem ook te onderhouden/controleren/verbeteren: in de Flat White een fikse hoeveel erg opgeklopte vieze melk, met slechts in de verte iets van koffie, koffiebonen of koffiesmaak. (Kan ook zijn dat het personeel de reset knop heeft gevonden). Jammer. Wel gebakken eitjes besteld als vervanging van de uitgestalde, iets te droge scrambled eggs… We zijn best wel een beetje verwend..

 

Vlot vertrek, om 09.00 zijn we op weg met als eerste doel de Kirkstone pass richting het Ullswater meer. Volgens alle folders en informatie die we hebben kunnen verzamelen een wonderschone passage over een bergtop met daarna flonkerende vergezichten over het Meer.

Het motregent, beetje overgaand in slappe regen: met het stijgen van de pass neemt het zicht af: we rijden op de top van de heuvel gewoon in de mist. Chauffeur F is geconcentreerd aan het sturen (de weg is niet bepaald breed, tegenliggers komen pas laat in zicht). We maken wat foto’s vanuit de rijdende De Ruijter, stoppen ook nog een keer of wat, maar het blijft behelpen met die vergezichten. Teleurgestelde gezichten.

 

Als we bij Penrith rechtsaf slaan en een stukje snelweg pikken knapt het zicht op. De regen stopt. Direct komt de achterbank met: koffie! We zetten koers naar Kirkby Stephen, internet geeft aan dat The White Hare een authentiek café is, waar de beste capu’s van de streek worden geserveerd. 

Om 11.05 uur (wat een perfecte timing) zijn we bij die Witte Haas. Vol. De eigenaar is resoluut: full, ook geen aanbod om even te wachten of over 10 minuten, vol. Gelukkig treffen we aan de overkant van de straat in een oud Bankgebouw de Costa Coffee. Prima, misschien niet zo authentiek, maar wel gallons hete chocolade en koffie. Dat van een espresso kopje of een klein mokje is hier niet van toepassing..

Na wederom een klein deel M1 motorway slaan we bij Olde Tebay linksaf over een prachtige weg door de Yorkshire Dales National Park, de A684. Smal, soms heel smal, maar gelukkig weinig verkeer. Gelukkig geen huizenhoge bermen die elk uitzicht naar natuurschoon belemmeren, maar veel lage stenen muurtjes. Fraai stukje Engeland!

Als we op de snelweg A1 richting York zijn aangekomen kiezen we voor gemak. Een snelle lunch bij de Subway. We treffen net noord van Leming Bar een groot Shell station met een echte Diner (nou ja 2 containers) die echter gesloten is en gelukkig ook een filiaal van de Subway. Over het brood zelf is wel een discussie op te starten, maar het zelf te kiezen beleg is prima en vers en kan rijkelijk worden afgerond met sla, tomaten, paprika, komkommer en meer.

Gister is al besloten dat er een tweede wasronde nodig is. Speurwerk leverde een wasserette op de route in York, niet al te ver van ons hotel. Om 14.15 uur zijn we bij The Washing Well Laundry Service. Parkeren voor de deur, op zondag geopend. De vaste wasploeg F en P gaan direct aan de slag, steeds de indruk wekkend dat het een flinke klus is die niet iedereen zomaar kan vervullen. C en ik blijven even in de auto wachten (het kan wel een uur duren hoor), maar ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ga maar eens kijken hoe dat verwerken van wasgoed op wasborden en in een teil nu in zijn werk gaat.

Waarde lezer: alle wasgoed bij elkaar en plaatsen in machine 1 (wassen).

Muntje d’r in en wachten (30 minuten). Dan alle was overhevelen naar machine 2 (drogen). 

Muntje d’r in en wachten (20 minuten). Wasgoed effe uitzoeken, beetje vouwen en klaar is de noeste arbeid!

 

We zijn om 15.35 uur in het (fraaie!) Hilton York. Auto gewoon voor de deur, er is hier valet parking, dus geen gedoe met zoeken en parkeren van de Bismarck in te kleine vakken. We zijn wel een beetje verwend.

Beetje gedoe met één van de twee kamers die pas om 16.00 uur schoon/klaar is, maar dan is het ook echt tijd om te relaxen en bloggen.

 

Het centrum van York is op loopafstand, we eten deze avond vlakbij het hotel in het restaurant l’Osteria Italiana. De meningen zijn verdeeld: de Pinot Biancho is top, pizza’s en risotto van F en C en P zijn van gaat wel, mijn kippenlevermousse en risotto di Mare zijn voortreffelijk, een acht!

 

Niet al te laat slapen, morgen York verkennen!

 

 

Aan smalle wegen met stenen muurtjes wennende Dirk

Het bed is ruim, de kussens top, de kamertemperatuur is slopend. Ik schat 25 graden, het fel draaiende ventilatortje blaast lauwe lucht, maar brengt geen verkoeling. Uiteindelijk slapen we wel, zwetend en in porties..

Om 08.30 ontbijt, standaard operatie, hier is echter de koffiemachine defect. Ik zie geen in de haast en spoed opgetrommelde koffiezetapparaat monteurs, het wordt een kopje thee.

Het de hele dag niks doen wordt tijdens het ontbijt al aardig verkwanseld: helemaal niks is geen optie..

De leemte wordt direct gevuld: We gaan eerst gewoon even op een boottochtje op het Lake Windemere, daar is vast ook wel plaats voor koffie. In de middag is er al de gereserveerd voor de “High Tea”.

 

(Een Engels fenomeen” er blijkt een groot verschil te bestaan tussen High Tea en Afternoon Tea..

  https://www.thespruceeats.com/afternoon-vs-high-tea-difference-435327

https://b-bakery.com/london/blog/difference-between-high-tea-and-afternoon-tea

 

Het doornemen van deze sites alleen al is een lichte studie, dus ik zal het even in mijn bewoording samenvatten: er is amper verschil. Wat gedoe over lage stoelen in de tuin, en soms misschien wel met pasteitjes en vlees en soms om 13.00 uur of anders 16.00 uur.

Het is “a British food tradition of sitting down for an afternoon treat of tea, sandwiches, scones, and cake”. )

 We gaan om 09.45 uur op weg naar de boot. Helaas stoppen en parkeren we eerst bij de verkeerde aanlegsteiger. De beoogde cruise komt hier wel langs, maar pas voor de tweede keer laat in de middag, dus dat past niet. We zien nog wel even op deze locatie een groep van voornamelijk gedateerde mannen die druk doende zijn met radiografisch-afstand-bediende bootjes. De Fairhaven Lake Model Boat Club. Onschuldig.

We rijden 10 minuten verder en parkeren onze eigen Giant Boat nabij de Bowness Pier in de Bowness Bay van Lake Windemere. Veel, heel veel toeristen, druk met parkeren en wandelen en shoppen en ook: in- en uitschepen op de vele boten en bootjes.

Wij kiezen voor een trip van ongeveer 75 minuten naar het noorden van het meer en terug met twee tussenstops: het blijkt dus een soort Hop On Hop Off Boat.

Heerlijk weer, voldoende plaatsen op het bovendek beschikbaar en varen maar. De bemanning bestaat uit kapitein/skipper/omroeper en achtertros los- en vastmakende/frisdranken verkopende gezel. De verwachtte frisse wind, koele bries, laat het afweten. Het is windstil en de boot vaart zo langzaam dat we amper wind vangen. Warm.

Toch genieten we van het tochtje, er is genoeg te zien.

Na afloop van het vaaravontuur scoren we koffie bij een Kiosk genaamd Lakeside Diner die opvalt door prima koffie en het meest trage, ongeïnteresseerde en wereldvreemde bedienend personeel ever. (een vapende knul die met z’n reet op de counter zit waar broodjes behoren te worden gesneden en een getatoeëerde jongedame die naar het koffiezetapparaat staart alsof het een bedieningspaneel van een raketinstallatie is)

 

Om 13.00 uur zijn we terug bij onze Manor en gaan F en C en P snel naar de High Tea. Ik ga douchen en TV kijken (de paardenraces van de Royal Ascott worden ongecensureerd en integraal uitgezonden. https://www.ascot.com/royal-ascot

Ik zie een tweejarig paard genaamd Humidity [in deze zweterige warme omstandigheden vast een voordeel] een race winnen. De ruiter/jockey heeft niet veel tijd om te zitten op deze knol (naar later blijkt is dat zadel daar ook helemaal niet voor bedoeld of gemaakt) Hij staat en hangt de gehele race met zweep klappend en Humidity opzwepend voorover. Well done.

Verschil tussen het publiek op Ascot en de toeristen in Bowness kan niet groter. Upperclass hoge hoeden, fraaie jurken, strakke pakken en dassen versus veel jogging broeken en vale T-shirts: Britse tweedeling?

 

De high afternoon tea is een succes: veel scones en komkommer- en ei sandwiches, veel boter en allerlei thee mogelijkheden!

 

Later in de middag is dan de daadwerkelijke invulling van het oorspronkelijke plan: niksen!!

Ik zie Oranje onder de 21 winnen van Portugal.

 

We dineren ook deze avond in het hotel. Voor mij een Burger met Frites, een 6,5.

Morgen verplaatsen en reisdag naar York.

 

Geen afternoon Tea, maar wel bootjes liefhebber Dirk

Vandaag reisdag van 144 km (dat is ongeveer de afstand Den Haag – Deventer) maar we hebben enkele tussenstops bedacht.

Blackpool: de naam is bekend, alle vooroordelen hebben we besproken en nu maar eens kijken wat daar van klopt

Fleetwood: haven 15 km noord van Blackpool en mijn inbreng! In 1982 heb ik daar, als stuurman varend, 2 weken vanuit de haven van Fleetwood met de Smit Lloyd 73 bevoorradingswerk gedaan voor een jack-up in de Ierse Zee. Korte tochtjes, alleen de haven in en uit (met sluis) bij hoogwater: het verval is groot, bij laagwater valt de toegangsroute naar het haventje helemaal droog! Nostalgie: mijn reisgenoten tolereren dit en nemen een geïnteresseerde houding aan..

Vandaag stond in het teken van Liverpool.

We zijn van 08.30 uur tot 16.00 uur op stap geweest en hebben een poging gewaagd wat van deze stad te zien (dat lukt wel) de historie een beetje onder de knie te krijgen (mislukt) en aandacht te schenken aan minimaal 2 zaken die in de voorbereidingen al zijn aangestipt: Beatles Museum ( https://liverpoolbeatlesmuseum.com/ ) ) en Tate Museum ( https://www.tate.org.uk/visit/tate-liverpool ) (gelukt) .  

Als dat allemaal vervoerstechniek met een Hop On Hop Off Bus geregeld kan worden ligt er een geslaagde dag in het verschiet!

 

Een schets van deze dag:

 

Om 08.30 uur staan we voor ons hotel. Ontbijt service of -gelegenheid heeft dit hotel niet (Ja, een take-away-breakfast, feestelijk en veelbelovend aangeprezen op de website, maar dat bestaat uit een plastic zakje met een uitgedroogd cakeje, een kartonnen beker met cornflakes, plastic, altijd brekend lepeltje en een flaconnetje met 200 ml lauwe vieze houdbare melk (voor die kartonnen flakes). Geloof het of niet: er zijn YouTube filmpjes met review van dit eten..) Dit slaan we over.

Het restaurant op 20 meter afstand van de hoteldeur nodigt uit met all day breakfast and lunch, maar is net als gisteren gesloten.

Niet getreurd, reisleider F heeft een waterdicht plan en alternatief. We gaan met de Tiger Tank naar de QR parkeergarage tegenover het Albert Dock (de plek waar veel te doen is), parkeren de Bolide en wandelen daarna via een uitgekiend ontbijt restaurant naar de Hop On Hop Off Bus om ons al fotograferend naar Musea en meer te laten vervoeren. Top. Goede voorbereiding. (de andere drie hebben ook wel nagedacht, maar F zijn voorbereiding is net wat sneller..)

We stappen vol goede moed het Food-Coffee-Teas Restaurant in de Cookstreet binnen. Restaurant is een groot woord het is een rommelige kamer met 4 tafeltjes en 1 kinderzitje. De tafel voor vier personen is leeg (F zal toch niet gereserveerd hebben) en de vrouw in de zaak deelt een menu uit en vraagt naar onze wensen. Het menu bestaat uit toast, ei in diverse bereidingsvormen en witte bonen en spek. Iets van yoghurt, granola, fruit, jus d’orange is niet verkrijgbaar. De tafel plakt. Achter het fornuis een iets te zware, niet echt gezond uitziende man die de eieren bakt en het brood toast. De bijgeschoven kinderstoel (om wat tasjes, petten en camera op neer te leggen), plakt erger dan de tafel. Daar valt niks van af. 

Het, naar blijkt, echtpaar, is uitermate vriendelijk, 2 koffie een pot thee voor 2 en toast met gebakken ei. Ik vraag iets met toast en kaas, dat komt als een verassing, maar er wordt goed geïmproviseerd: goed beboterde toast met geraspte kaas even in de oven: soort kaas tosti ( die overigens smaakt naar fondue..). Apart ontbijt, wel goedkoop.

 

We wandelen naar de beginhalte van de hop on hop off bus, daar zijn er zat van. We treffen het model met open bovenverdieping, bemenst door Alice die ons van allerlei zaken over Liverpool gaat vertellen, een aanzienlijke verbetering ten opzichte van de normaal geleverde plastic oordopjes en mechanische stem die bij elke halte te hard aanslaat.

De bustocht duurt 50 minuten, 14 haltes, niemand stapt ergens in of uit, je mag de hele dag blijven zitten. Wij gebruiken de rit als oriëntatie en besluiten in de tweede loop bij halte 5 uit te stappen om naar het Beatles Museum te gaan. Wandelen naar en door de Mathew Street, plek waar de Beatles in de Cavern Club zijn begonnen. Dat Beatles fenomeen wordt hier goed uitgebuit: alle kroegen, winkels en etablissementen hebben een Beatles song titel..

Het museum bevat veel, heel veel prullaria en foto’s en briefjes en de pen van Ringo en de brillenkoker van John en een replica van de gitaar van George en meer. Leuk, soms informatief, maar vooral te veel geneuzel.

 

We pikken de hop bus weer op en gaan lunchen in the China Town. Liverpool heeft een grote gemeenschap Chinese metgezellen en die wonen allemaal in deze buurt. De eerste indruk is dat alle, of bijna alle restaurants gesloten of buiten gebruik zijn. Gelukkig treffen we het Man Tsuen Ho’s Restaurant open en de zaak zit goed vol met allemaal Chinese mensen. Een goed teken en inderdaad de bestelde gerechten zijn heerlijk en vers en lekker en mijn fortune cookie wenst me alle goeds toe. Perfecte lunch.

 

Wederom naar en met de bus naar het basisstation nabij de Albert Docks. Daar wandelen naar de levensechte standbeelden van The Beatles ( https://en.wikipedia.org/wiki/The_Beatles_Statue ).  Dat gaat mis. Er is een verbouwing gaande en de beelden zijn volledig verstopt en uit zicht. We maken een selfie op de beoogde plek, maar dit aspect van het Beatles fenomeen ondergaan is mislukt.

 

Het Tate museum is gesloten.. Gelukkig is er wel een tentoonstelling van de Highlights van Tate gecombineerd met Riba North ( https://www.tate.org.uk/visit/tate-liverpool ). Dat is echter niet waar we op gehoopt hadden. Klein, paar foto’s van Riba North (lokale kunstenaars?) en een, in onze ogen, Tate onwaardige aanvulling van één zaal met contemporary art, maar dan wel zodanig dat ik er in ieder geval geen vat op krijg. Een vitrine met 6 diverse maten liniaal erin neergelegd. Zoals F het al in zijn blog weergeeft: Eindigheid van het leven? Elkaar niet de maat nemen? Size doesn’t matter? Zoveel vragen.. geeft al voor mij aan dat ik hier echt geen kaas van heb gegeten: ik dacht alleen maar: 6 linialen, nu ga ik even zitten.. Beetje teleurstellend.

 

We lopen terug naar de Parkeergarage en nemen moe en warm en tevreden plaats in onze Tank. Kort ritje terug naar hotel, slap zitten, veel water drinken en verkoelende douche.

 

s’ Avonds gaan we nog een keer naar de Love Lane Brewery, Bar and Kitchen. Ik proef een zoet Peach biertje, maar bestel gewoon weer een pint Love Lane Lager dat smaakt perfect. We eten wat kleine hapjes, de Chinese lunch doet zich nog gelden.

 

Tevreden over onze Liverpool dag! Morgen op weg naar het Windemere Manor Hotel, de verwachtingen van verblijf en ons voorgenomen “nu gaan we echt even niks doen” zijn hoog gespannen.

 

Een schets van deze dag in foto’s: