Ninghai 18 - 19 nov 2012, Tauranga

door DJB
•
19 nov, 2012
•

Gewoon even wat stellingen over Tauranga, Nieuw-Zeeland, na diepgravend onderzoek mijnerzijds.

1. In Tauranga Harbour wordt snel en efficiënt gewerkt
2. 85% van de mannen draagt een korte broek
3. Iedereen heeft een tatoeage
4. Vriendelijk
5. Britse nazaten
6. Zonder auto ben je kansloos
7. Bootwerksters zijn gewoon
8. Woonwijk opzet gejat uit USA
9. Bayfair Shopping Centre heeft Europees prijsniveau (eigenlijk alle winkels..)
10. Seafarers Mission: bevestiging vooroordelen..
11. Mount Maunganui is te bedwingen

Bronnen: loods André, taxichauffeurs op weg naar/van Bayfair Shopping Centre, winkelpersoneel, “Andries Knevel” van de Seafarers Mission, zijn vrouw, 2 bootwerkers, 1 bootwerkster, haventerreinshuttlebus chauffeurs, Burger King Baliemedewerkster, en uiteraard de vele eigen waarnemingen.

Ad 1. Men is gedreven bezig, en zijn goede voorzieningen voor de bootwerkers, korte aflostijden, zeer bekwame vorkheftruckchauffeurs en kraanmachinisten.

Ad 2. In het winkelcentrum was het zeker 95%, de bootwerkers zorgen ervoor dat ik het percentage op 80 hou!
Ad 3. De eerste bootwerker die ik sprak, onder aan de gangway had een schitterende gezichts-tatoeage!

Op alle benen (zie 2) zit wel een tatoeage, anders zeker op arm, schouder (er worden veel basketbal shirts gedragen) of handen.
Later ook de oplossing gezien…

Ad 4. Moeilijke stelling, maar ik durf hem aan! Iedereen die ik gezien, gesproken en bekeken heb is vrolijk en vriendelijk. Praatjes met chauffeurs, bootwerker(ster)s, winkelpersoneel, enz. Allemaal (zelfs bij het bedwingen van de Maunganui (zie 11), ondanks alle inspanningen, alleen maar goodmorning’s, hello’s en how-are-you’s).
Ad 5. Met name de vrouwelijke blanke bevolking heeft een overduidelijk Brits/Engels uiterlijk. Is uiteraard over te discussiëren, maar het beeld zal helder zijn. Hier geen foto geplaatst om discussie te voorkomen.
Ad 6. Geen bus (behalve de shuttle op het haven terrein) gezien, wel één bushalte met 2 desperate mensen op het bankje. Alle wegen, winkels, woningen, etc. zijn ingericht op auto en autobezit. Geen fietspad, tramhalte o.i.d. gezien. Een enkel voetpad, met vele bochten en omleidingen aangelegd, maar zodra het niet meer past (bijv. vanwege een weg), wordt het trottoir “opgeheven”.

Ad 7. De tweede Tauranga bewoner waar ik mee sprak was een bootwerkster. Niet het type zoals de voormalige USSR havenarbeidsters (die kunnen je met één handdruk en/of één keer flink uitademen in je gezicht knock-out krijgen), maar een vrolijke, met verschrikkelijk knauwaccent uitgeruste, participant van het ruwe havenwerk.

Ad 8. Laagbouw, hout, rechte patronen, allemaal tuin, hek eromheen, voor het huis parkeerplaats voor minimaal 1 auto (zie 6)
Ad 9. Niet te geloven. Of juist wel.. Taxirit prijzen idem.
Ad 10. De Seafarers Mission wordt intensief bezocht. Er is gratis koffie en (belangrijk) gratis Internet en (ook belangrijk) goedkoop naar het Buitenland telefoneren (maar wel heel triest om te zien dat hier nog van die telefoonhokjes voor worden gebuikt die in de jaren 60 in de rest van de wereld al verboden zijn).

Hele Aziatische scheepsbemanningen komen hier op bezoek. Uiteraard spelen de omstandigheden aan de wal (zie 9) en de afstand (de Mission is op het haventerrein, je hoeft niet eens de poort uit) een rol. De receptie wordt bezet door Andries Knevel en zijn vrouw. Zo heten ze waarschijnlijk niet, maar de Christelijke Moraal spatte er vanaf. Moet helaas bekennen dat de nieuwe, goede indruk van dat zeemanshuizen gedoe, die ik in Auckland dacht waar te nemen, weer volledig teniet is gedaan! (heb er overigens wel alle software update op de laptop kunnen uitvoeren..).
Ad 11. Hoogtepunt (ja en ook 232 meter, 761ft. boven zee)! Nu zijn er niet direct boeken van Ronald Naar te vinden over deze Mount Mauganui, maar uit eigen waarneming kan ik vertellen dat er op deze summit hellingen tussen zitten die het stijgingspercentage van de Col de Martelange (Ardennen) (bij de échte fietsers bekend; niet meer in Ronde van Wallonië opgenomen: gewoon te steil…) doet verbleken.

De ideale plek voor het basis-kamp was helaas ingenomen door een Camping, zodat ik zonder verdere acclimatisering of hulp van sjerpa’s aan de Klim ben begonnen. Het is waar: het bereiken van de top geeft een enorme bevrediging en gelukkig ook ruimte om veel foto’s te (laten) nemen. Waarom doe je zo iets?: bergbeklimmers lispelen dan zoiets van: “omdat-ie-er-staat”, welnee, gewoon omdat loods André had aangegeven dat het een leuk uitstapje was….

Na afloop, wandelend door een winkelstraat, op weg naar de Ninghai, de Burger King binnen gegaan. De Dubbele Whopper (mét kaas) voelde een klein beetje als verraad na 4 weken rijst, maar was wel in 52 seconden verorberd…

Nieuw Zeeland kenner Dirk