
Complete reisdagen.
Kordaat afscheid van Bavaria B&B, vlot naar de luchthaven (te vroeg, maar de vakantie is toch een beetje afgelopen), Holden inleveren is niet meer dan de sleutel afgeven. We kunnen gelukkig snel inchecken en dan start het geduldige wachten...
Auckland Airport van 11.30 tot 14.45: 3 uur 15 min; Auckland - Hong Kong 10 uur 50 min; Hong Kong Airport 5 uur 10 min; Hong Kong - Schiphol 12 uur; Schiphol naar huis: 25 min.
We zijn in totaal dus een 31 uur en 40 minuten met onze terugtocht in de weer geweest. Gelukkig prima lounges en vliegtuigstoelen en eten: een prettig verlopen reis.
Thuiskomst is door onze kids perfect geregeld, verse koffie in de ophaal-auto en bij thuiskomst een waarlijk groot verwen ontbijt.
Nu de foto's uitzoeken en de jetlag verwerken, we kijken terug op een een hele fijn Nieuw Zeeland avontuur!

Absoluut geen rustdag!
Een beetje twijfelend over de laatste dag in Nieuw Zeeland, gaan we niksen of iets speciaals, bleef de stemming tot na het ontbijt neutraal. We gaan na de verplichte flakes en eieren op weg naar Mount Eden. Zondagsrust, niet meer dan een enkele hondenuitlater (en hond) op straat. Al wel heerlijk weer: blauwe lucht en voorzichtig zon. De huizen en auto’s op Mount Eden wijzen op Wassenaarse, Bloemendaalse (uiteraard Bussumse) maatstaven. Hier heerst nog meer zondagsrust.
We gaan de drukte opzoeken en besluiten naar de Quay Street te gaan. Beetje bekend, daar moeten vast meer toeristen en activiteiten zijn.

Onze gastvrouw (werkt nu 5 dagen per week i.p.v. de geplande 3; haar man [met pensioen] regelt de B&B, maar heeft weer een baan in Wellington: 5 dagen per week) kan nog net gedag zeggen voordat wij vertrekken en zij weer gaat werken. Het heeft vannacht weer flink geregend, maar dat is geheel langs ons heen gegaan. We vertrekken rond 09.30 richting Auckland.
Eerste stop is in Pokeno, zo’n 50 km zuid van Auckland.

Volledige Rustdag…
Ontbijtroutine, met eitje en toast en fruit en kaas en yoghurt.
Omdat we in Waihi Beach logeren besluiten we tot een strandwandeling. Het weer is ons goed gezind, fraaie wolkenpartijen met stukken blauw, maar geen felle zon. Graad of 19. We lopen van onze B&B naar en over het strand. Veel huizen grenzen direct aan het strand en zijn allemaal privé terrein, maar gelukkig is het gedeelte aan het water goed en openbaar toegankelijk.

Rustdag.
We staan voor ons doen redelijk laat op (08.00) en in slow motion gaan we door de ochtendroutine. Het is geweldig weer, de zon straalt aan alle kanten onze B&B binnen, we eten buiten op het terras een prima ontbijt. Dan even de was, nog even op de computer, wat rommeltjes opruimen en traag verder. Heerlijk.
We besluiten tot een “rondrit” met als eerste doel Whangamata. Via de hw 25 bereiken we deze stad/dorp: een zeer bochtige weg (echt een uitdaging voor motorrijders!) met veel fraaie uitzichten.

Vlot ontbijt, snel gepakt en op weg naar één van de hoofddoelstellingen van ons Nieuw Zeeland avontuur: het beklimmen van de Mount Maunganui. In 2012, ook al in november, door Uw schrijver bedwongen onder zeer zware omstandigheden. Daar ik P. steeds heb voorgehouden dat het bestijgen van deze berg (hier in Nieuw Zeeland bekend en gevreesd als The Mount) een welhaast onmogelijke prestatie is, kon een herhaling, in deze vakantie omstandigheden, niet uitblijven. Van Rotorua (goddank uit de zwavellucht..) naar de suburb van Tauranga, Mount Maunganui, is iets meer dan een uur rijden. We arriveren daar rond 10.30 en kunnen de Holden (niks geen geklaag) op niet al te grote afstand parkeren.

Meteen met de deur in huis: We hebben hem (haar) gezien: DE KIWI !! Levend en bewegend. Een Echte!
Weliswaar in gevangenschap en in een groot aquarium, slechts door een rode lamp verlicht (we hadden 10 minuten nodig om aan het donker te wennen), maar daar was ze: de Bruine Kiwi
Fotograferen (met flits) had voor ons verwijdering van de toeristenattractie betekend (waarschijnlijk ook uit Nieuw Zeeland) en eeuwige schaamte. Daarom een archieffoto:

Vandaag is toch wel een natuurdag.
We ontbijten vroeg, gastheer Colin verzorgt toast en eieren, om 09.10 zijn we op weg. Direct naar het Wai-O-Tapu Thermal Wonderland, want daar is P. in 1993 ook al geweest en met name de geyser (geiser) Lady Knox heeft indruk gemaakt. Zo gezegd..
We arriveren om 09.30 parkeren, kopen een kaartje voor het park en voor de speciale Lady Knox attractie, gaan weer met de auto verder en parkeren op de speciale Knox parkeerplaats. We zijn goed op tijd, er worden meer toeristen verwacht, maar door doortastend optreden zitten we goed vooraan.

Samenvatting van 27 november, dag 26: Regendag!
Al bij het ontbijt hoost het. De Franse medegasten en onze Nieuw Zeelandse gastheer Peter verzamelen zich rond 0850 voor de TV: Frankrijk – Nieuw Zeeland Rugby. De All Blacks tegen Les Bleus. In Parijs. We kijken naar de Haka van de All Blacks. Wat is dat toch een verschrikkelijk gave traditie. Moet zeker indruk maken op elke tegenstander.

Perfecte nachtrust, ontbijt met 3 Fransen en 2 Nederlanders (die we gelukkig maar kort zien want één ervan zit te mekkeren over foute politiek). Op de agenda voor vandaag staat het verkennen en bekijken van de 3 vulkanen in het Tongariro National Park, de Mt. Tongariro, Mt. Ngauruhoe en Mt. Ruapehu.
"Voor Maori’s zijn bergen ooit goden en strijders van ongekende klasse geweest. Alle bergen zijn mannelijk op één na: een knappe vrouwelijke berg, niet ver hier vandaan. Om in de gunst te komen van deze schoonheid hebben de bergen hard gevochten en dat was/is te zien aan de vulkaanerupties." Korte, ruwe schets van een ongetwijfeld lange en ingewikkelde legende, maar voor het verhaal van vandaag wellicht van invloed.
We vertrekken vanuit onze fraaie B&B en maken een eerste stop op hw 4 bij het Makatote (trein) viaduct uit 1870. Sterk stukje engineering, bovendien een leuk gesprek met een stel Zuid-Afrikanen.